Stage, strippers en sletten...

Ik zag dat de laatste keer dat ik iets heb geschreven al weer even geleden is, dus tijd voor een nieuwe update.
In de afgelopen weken heb ik op zich niet veel bijzonders gedaan. Mijn leven hier bestaat toch voornamelijk uit stage lopen, thuis koken of uiteten en stappen of thuis chillen. En tussendoor nog een paar keer lekker sporten of Zumba’en. Ik heb wel weer wat nieuwe ervaringen opgedaan! Zo heb ik bijvoorbeeld ervaren hoe het is om me in een stripclub te bevinden… Het was ladiesnight, wat wil zeggen dat er ook mannen optreden, dus na happy hour in Cinco, zijn we met een hele groep naar Campo toe gegaan, dé stripclub hier op het eiland. Ik moet zeggen, leuk om een keer gezien te hebben, maar dat doe ik toch niet snel meer! Mijn hemel, overal waar je keek, draaide het om seks. Natuurlijk niet zo vreemd voor een stripclub, maar ik vond het allemaal een beetje too much. ;-) Anne heeft wel nog mogen genieten van een persoonlijk optreden van een lokale mannelijke schone; hij koos haar uit het publiek om tegenaan te rijden, wat ze zo leuk vond dat ze een kwartier later nog niet bijkwam van het lachen. Haha! Na een uur hadden we het wel gezien en zijn we maar naar huis gegaan.
De dag daarna hadden we een receptie van stage omdat Kinderoorden Brakkeput 60 jaar bestaat. Ook weer een hele ervaring. Iedereen moest op chic en sommige leiders gingen zelfs naar huis om zich helemaal mooi te maken! Sommige vrouwen waren ’s ochtends al gaan shoppen voor een nieuwe jurk en even langs de kapper geweest waardoor ze 2 tot 3 uur later op hun werk aankwamen, maar dat maakt hier niemand iets uit. Toen we ’s avonds bij de ruimte waar de receptie werd gehouden aankwamen, snapte ik ook opeens waarom iedereen al de hele week in de stress was; het hele bestuur en alle (voornamelijk blanke) geldschieters waren daar. Alles was mooi versierd en het deed niet onder voor recepties zoals die in Nederland worden gehouden. Wat ik wel een beetje vervelend vond, is dat de kinderen zich al de hele week hebben uitgesloofd om het terrein netjes te maken en op te schonen, dat die ruimte zó was versierd dat je je afvraagt waar ze het vandaan halen en dat er onder andere gevulde eitjes met een toefje kaviaar werden geserveerd. En dat allemaal terwijl de meeste meubels op de groep zo karig zijn dat het bijna uit elkaar valt of dat je er bijna doorheen zakt. Het voelde heel vreemd om daar zo chic te doen, als je weet hoe het er overdag echt is. Wat ik wel heel leuk vond, was dat de jongens van mijn groep die bij de brassband zitten een mooi optreden verzorgden. Ik was zo trots op ze! Een paar andere jongens van mijn groep waren samen met een leider het verkeer aan het regelen waardoor ook zij zich heel belangrijk voelden. En een paar kleine jongens van Annes groep hadden een stukje voorbereid waarin ze mensen uit het bestuur bedankten. Super leuk natuurlijk dat de kinderen ook wat mochten doen op zo’n belangrijke avond. Wat in beide gevallen een beetje jammer was, was dat er niet heel veel aandacht voor was. Er werd veel doorheen gepraat en ik geloof dat ik elke 5 minuten wel een telefoon heb horen afgaan. We zijn na een uur ook weer gegaan met een redelijk dubbel gevoel. Van de ene kant erg leuk dat het 60-jarig bestaan zo uitbundig wordt gevierd en dat de kinderen hier ook bij worden betrokken. Maar van de andere kant ook stom dat alles zo overdreven mooi wordt gemaakt en dat er zo weinig aandacht was voor de kinderen, waar het uiteindelijk natuurlijk allemaal om draait. Ach, het was heel leuk om te zien hoe ze hier bepaalde dingen vieren en ik had het ook weer niet willen missen, dit maak je niet nog een keer mee!

Verder zijn we in die week nog naar een soort jazz/blues-café geweest, ook weer heel leuk om te zien en super mooie muziek, maar toch niet echt mijn ding voor een hele avond. Zaterdag zijn we even Otrobanda in gegaan om te shoppen voor Goud&Fout die avond en we zijn goed geslaagd! Het leek wel carnaval en dat ik als stoephoer ging. Of dat ik de weg kwijt was geraakt op weg naar mijn werk bij Campo. Gelukkig was ik niet de enige en zag iedereen er verschrikkelijk leuk uit. We hebben eerst met het hele huis de loko-bus gehuurd; een bus waarbij het achterste gedeelte vrij is gemaakt als dansvloer, waar lekker muziek wordt gedraaid en die dan 2 uur lang het eiland een beetje rond tourt. De chauffeur heeft ons afgezet bij Mambo waar het Gouf&Fout feestje plaats vond. Echt, die tocht met de loko-bus was zo vet! Goud&Fout was ook leuk, maar vergeleken met die bus was het er niets bij. Zeker voor herhaling vatbaar dus!

Ook zijn we nog naar het strand Grote Knip gegaan wat echt heel erg mooi was. Heb er nog geen foto’s van omdat het weer niet zo goed was. Zo gauw de zon schijnt en ik ben daar weer, komen er foto’s! In die week daarop zijn we in het TMF-café geweest waar we met 4 meiden The greatest love of all van Whitney Houston hebben ge-karaookt (dat is helaas geen werkwoord, is het wel?) en daarmee 100 gulden hebben gewonnen. Heb ik hier mijn eerste les Papiaments gehad wat erg vermoeiend was maar goed te verstaan. Zijn we naar een Full Moon Party gegaan, wat eigenlijk een beetje tegenviel en hebben we weer een kampvuur gemaakt op Daai Booi. Voor dat kampvuur moest natuurlijk eerst hout gezocht worden, want van die berg droge palmbomen die we de vorige keer hadden gebruikt, was weinig meer over en dat brandde niet zo lang. Gelukkig wist een huisgenoot een plek waar veel pallets en ander hout lag en zijn we met een paar auto’s daar naartoe gereden. We zijn richting St. Jorisbaai gegaan, waar we uitkwamen op een ontzettend mooie plek! Ik kan niet goed beschrijven wat ik daar precies zag, maar werd er helemaal rustig van. Kon er wel uren naar kijken! Had geen camera bij me (wist ik veel dat we bij zoiets moois uitkwamen natuurlijk), dus ik kijk even of ik foto’s van een huisgenootje kan jatten, dan zitten ze bij het volgende verslag. ’s Avonds weer lekker gechilld bij het kampvuur en zondag niet veel boeiends gedaan.

Verder gaat het op stage steeds beter. Heb leuk contact met de jongens en begeleiders en probeer bij veel activiteiten aanwezig te zijn. Vanmiddag ben ik meegeweest met het afzwemmen van een paar jongens, was echt heel leuk! Ze krijgen hier zwemles in zee, dus ze hadden ook wat strandpubliek dat voor ze geklapt heeft toen het eindfluitje klonk. We zijn nu ook wat meer bezig met de opdrachten vanuit school en de vragenlijst voor het tevredenheidsonderzoek onder de kinderen is ook af en vertaald. Nu nog laten controleren of we het goed vertaald hebben en dan kunnen we dat ook gaan afnemen bij de jongens. Gaat helemaal goedkomen met stage hier!

En morgen komen papa en mama al! :) Daar heb ik natuurlijk heel veel zin in en gelukkig heb ik alle dagen vrij gekregen van stage, zodat we veel kunnen doen. Als ze weer terug in Nederland zijn, heb ik weer wat meer beleefd en zal ik weer iets nieuws schrijven.

Mis jullie wel hoor!
Liefs, Chiara